Sevgili okurlar;

Duyan duysun, duymayana da birileri söylesin… Bir zamanlar bir İslahiye Sporumuz vardı. Sadece bir futbol takımı değil, bir ilçenin ortak sevinci, ortak umudu, gençlerin hayaliydi. Tribünlerde hop oturup hop kalktığımız, galibiyetlerinde coştuğumuz, mağlubiyetlerinde gözyaşlarımızı tutamadığımız İslahiye Sporumuz… Şimdi ne oldu ona?

Deprem mi yıktı bu takımı, yoksa asıl yıkım sahipsizlik mi?

Sadece binalar değil, hayaller de yıkıldı bu topraklarda. En büyük kayıplardan biri belki de bu sessiz çöküştü. Bir zamanlar binlerce insanı aynı çatı altında toplayan, gençlere yön gösteren, ilçenin gururu olan bir takım artık yok. Sahipsiz kaldı.

Oysa bugün ilçemizde onlarca fabrika var. Ekonomi canlı, üretim var. Ama bir ilçenin ruhu olan takım için kimseden bir ses çıkmıyor. Oysa küçük bir aidatla, küçük bir destekle bu takım mezarından yeniden doğabilir.

Spor, sadece bir topun peşinde koşmak değildir. Spor; birliktir, motivasyondur, aidiyettir. Tribünde yan yana oturan farklı görüşlerden insanlar, bir golde aynı anda ayağa kalkar. İşte bu ruh, bir ilçeyi birleştirir.

Buradan bir çağrı yapıyorum:
İlçe yöneticileri, yerel iş insanları, esnaf ve halk… Bu takımı yeniden ayağa kaldırmak sizin elinizde. Gençlerin umudunu, ilçenin simgesini yaşatmak için ne bekliyorsunuz?

Evet, deprem çok şeyi aldı bizden ama İslahiye Spor’u geri getirmek mümkün. Yeter ki isteyelim. Yeter ki sahip çıkalım. Çünkü bu takım sadece bir futbol kulübü değil, bu ilçenin kalbiydi. Ve bir kalp, sahip çıkıldığında yeniden atabilir.

—
📝 Zeynel Abidin Gavurdağlı İslahiye Belediyesi ve İslahiye Spor Basın Danışmanı