Sevgili okurlar;

İslahiye…
Bir taşında geçmişin izleri, bir sokağında çocukluğun hayalleri var. Rüzgârı farklı eser burada; bazen tarla kokusunu taşır, bazen insanın yüreğine dokunur. Büyük depremler yaşadık, evler yıkıldı, yollar çatladı, ama ruhumuz hiç kırılmadı. Çünkü biz “İslahiye’nin sevdalısı değil, delisiyiz” Delisiyiz çünkü bu toprakları bırakacak değil, daha sıkı sarılacak kadar tutkuyla bağlıyız.

Ben Sedat Ciba. Burada doğdum, burada büyüdüm, burada yaşadım ve yaşatmaya devam edeceğim. Halkçıyım, milliyetçiyim, yardım severim; ama en çok insanımızın hikâyesini dinlemeye, onların acılarını paylaşmaya düşkünüm. İslahiye’de her yüz bir öykü, her el bir umut taşır. İnsanını tanımadan şehrini tanıyamazsınız.

Fakir hayatları seviyorum. Çünkü onlar gerçek dünyanın öğretmenleridir. Onların kahkahasında, gözyaşında ve direncinde hayatın tüm renklerini görürsünüz. Onların yanında olduğumda kalbim daha hızlı atıyor, yüreğim daha genişliyor. Mazlumun elinden tutmak, açın sofralarına bir lokma eklemek, dertlerini paylaşmak… İşte gerçek sevgi budur. Para, makam ya da ün için değil; insan olduğumuz için.

Her köşe başında hatırlarsınız bir tebessümü, bir gözyaşını… Yıkılan evlerin arasından yükselen dayanışmayı, kaybedilenlerin ardından gelen sabrı. Bu ilçe’de yaşamak demek, her zorluğu birlikte göğüslemek demektir. Biz deliyiz, çünkü buradan gitmeyecek kadar bağlıyız; çünkü burayı bırakacak kadar sıradan değiliz. Çünkü biz halkın arasında büyüdük, onların ekmeğini paylaştık, onların acılarını hissettik.

Ben bu köşede size İslahiye’yi anlatacağım. Sokaklarını, insanlarını, umutlarını… Fakir evlerin sıcaklığını, mazlum yüreklerin direncini… Bazen şiir gibi akacak satırlar, bazen çarpıcı gerçeklerle yüzleşeceğiz. Ama hep kalpten, hep içten… Çünkü burası bir ilçe değil; burası bir hayatın kendisi, bir aşkın adı: İslahiye. Ve biz deliyiz; sevdalı değil, delisiyiz…

Saygılarımla.