Sevgili Okurlar;

Her gün yüzlerce bildirim alıyoruz. Telefonumuz çalmasa bile gözümüz bir sosyal medya ekranında, aklımız bir sonraki güncellemede, kalbimizse hep biraz meşgul. Bilgiye anında ulaşmanın getirdiği bu “dijital konfor”, aslında sessizliği elimizden alıyor. Geriye sadece sürekli akan ama nadiren duran bir zihin kalıyor.

Oysa sessizlik bir lüks değil; ihtiyaç. Bir konuyu gerçekten düşünmek, bir fikri büyütmek, bir duyguyu anlamlandırmak ancak sessizlikle mümkün. Kalabalığın ortasında sessizliği aramak, bir zamanlar lüks otel lobilerinde huzur bulmaya benziyordu. Şimdiyse bu arayış, ekran ışığını kapatıp içsel bir pencere açmakla eşdeğer.

Peki biz ne zaman sessiz kaldık en son?

Belki bir sabah kahvenizi içerken sadece dışarıyı izlemelisiniz. Belki telefonsuz bir yürüyüş denemelisiniz. Ya da hiçbir şey yapmadan, sadece düşünmeden oturabilmelisiniz. Çünkü zihnin en derin cevapları, genellikle gürültü değil, sessizlik içinde saklıdır.

Zaman hızla akarken, bazen durmak en devrimci harekettir.

Saygılarımla.