Sevgili okurlar;

Her sabah gözümüzü açtığımızda, bizi temiz bir sokak, çalışan bir trafik lambası, kesintisiz akan su ve düzenli bir ilçe karşılıyor. Bunların arkasında kimler var hiç düşündünüz mü?

Gün henüz doğmadan, temizlik işçileri elinde süpürgeyle sokak sokak dolaşıyor. Yol çalışmasında ter döken bir belediye personeli, öğle sıcağında asfalt döküyor. Sağlık ocağında sabırla bekleyen hemşire, bir çocuğun aşısını yaparken yüzüne gülümseme katıyor. Okulda tahtanın başında sessizce ders anlatan öğretmen, belki de geleceğimizin doktorunu, mühendisini yetiştiriyor.

Biz onları çoğu zaman görmüyoruz. Belki fark etmeden yanlarından geçiyoruz. Ama bu ilçe, İslahiye’miz, işte onların emeğiyle ayakta duruyor.

Kimi zaman sadece bir teşekkürü hak ediyorlar, kimi zaman ise çok daha fazlasını… Ama çoğu, ne alkış bekliyor ne madalya. Görev bilinciyle, vicdanıyla, alın teriyle çalışıyor. Sessiz ama onurlu bir şekilde…

Bu yazıyı yazmak istedim, çünkü bu insanlar genellikle haber bültenlerine konu olmazlar. Büyük afişlerde yüzlerini görmeyiz. Ama bu ilçe, onların omuzlarında yükseliyor.

Belki bir dahaki karşılaşmanızda bir selam verirsiniz, bir kolay gelsin dersiniz… Belki çocuğunuzun öğretmenine bir teşekkür notu yazarsınız. Belki sağlık ocağından çıkarken hemşireye gülümsersiniz. Küçük bir tebessüm bile, bazen en büyük teşvik olur.

Çünkü bu ilçenin en büyük kahramanları; en sessiz çalışanlarıdır.

Saygılarımla…